Stuntpiloot tussen de beren
Blijf op de hoogte en volg Didi
29 Maart 2015 | Canada, Salmon Arm
Powder Blues Concert, het eerste evenement gedurende mijn stage. Het was een succes en enorm leerzaam. Een goede opwarmer voor het echte festival in Augustus! Helaas ging het niet helemaal zonder slag of stoot op kantoor. Éen van mijn stagebegeleiders heeft ontslag genomen ivm te hoge werkdruk en een andere collega heeft een hartaanval gehad gedurende het evenement. Gelukkig gaat het weer beter, hopelijk is de sfeer snel terug op kantoor!
Ik leer steeds meer mensen kennen hier en ik leer ook de cultuur steeds beter kennen. Zo heb ik ook mijn eerste echte Amerikaanse feestje gehad. Een ‘’Breng je eigen drinken en eten mee’’ BBQ. Ik kwam er later achter dat het normaal is om dan ook echt alles zelf mee te nemen en delen doen ze niet aan. Maar het is wel ontzettend leuk om je zo te verdiepen in een andere cultuur!!
Ik probeer bij de mensen hier een beetje te peilen of er nu echt beren gespot worden. Gelukkig wist Cindy me al snel te overtuigen dat dat echt alleen in de bergen zelf is.Een dag later komt er een man binnen op het kantoor met heel veel praatjes. Vol trots begint hij te vertellen dat hij een jaar geleden is aangevallen door een beer in zijn eigen tuin maar het op het nippertje heeft overleefd. Ja ja, alleen in de bergen zeggen ze dan…
Afgelopen woensdag lag de krant op de mat, met de kop ‘’The bears are back in town’’. Oftewel, ze zijn wakker uit hun winterslaap en zijn op zoek naar eten bij mensen. Een vriendelijk verzoek van de stad om je afval binnen te bewaren. Gelukkig legt Susan, de vrouw die boven mij woont, al het afval gewoon in de tuin. Dat wordt liedjes zingen in de tuin, blijkbaar blijven ze daardoor weg. En als ik ga zingen al helemaal.
Omdat ik ’s avonds in het donker na het kickboksen door de tuin naar het huis moest lopen, ging ik toch maar even vragen of ze het afval niet in de schuur kon bewaren..
‘’Susan, ik zou het eigenlijk wel fijn vinden als het afval naar binnen kan.’’
‘’Ja, ik zal even kijken’’
‘’Hoe zit het eigenlijk met de spinnen hier in huis?’’
‘’Oh die zitten hier niet’’
‘’Oh gelukkig, kleintjes zijn oké, maar grote spinnen zijn niet mijn beste vriend.’’
Ze had natuurlijk al lang door wat voor schijtluis ik ben, dus ze begon heel hard te lachen.
‘’Zal ik je eens iets grappigs vertellen’’
‘’Uhm ik weet eigenlijk niet of ik dit wel wil weten.’’
‘’Ik heb spinnenvallen in je kamer verstopt, zodat je ze niet zo snel in je bed tegen komt.’’
Daar gaat mijn nachtrust…
Mijn kickboks carièrre heeft een tijdelijke stop, want ik ben weer stuntpiloot aan het spelen. Voor ik de High kick probeerde zei mijn trainster nog: ‘’Dit is iets wat tweedejaars leren’’. En voor ik het wist lag ik plat op de vloer. Een flinke smak gemaakt op mijn rug, heup en schouder. Het ging wel oké naderhand, alleen mijn schouder niet zo helaas.
Toch maar een bezoekje gebracht aan het ziekenhuis voor een check. Zodra ze ook maar doorhebben dat je buitenlands bent, krijg je te horen: ‘’1000 dollar alstublieft.’’ Voor dat geld kan ik nog wel een paar dagen afwachten of het vanzelf beter wordt. Het weekend kom ik wel door met een lading pijnstillers. Voorlopig sta ik bekend als de Nederlandse student met veel pech en een mitella hier in Salmon Arm.
Toen ik terug kwam van het ziekenhuis vroeg mijn stagebegeleider, Cindy, voor het voor het eerst aan mij of het misschien niet beter was om gewoon terug naar Nederland te gaan. Maar als ik dan op een dag als vandaag om me heen kijk en geniet, weet ik gewoon dat ik er voor moet gaan en hier nog lang niet klaar ben!
Ik leer steeds meer mensen kennen hier en ik leer ook de cultuur steeds beter kennen. Zo heb ik ook mijn eerste echte Amerikaanse feestje gehad. Een ‘’Breng je eigen drinken en eten mee’’ BBQ. Ik kwam er later achter dat het normaal is om dan ook echt alles zelf mee te nemen en delen doen ze niet aan. Maar het is wel ontzettend leuk om je zo te verdiepen in een andere cultuur!!
Ik probeer bij de mensen hier een beetje te peilen of er nu echt beren gespot worden. Gelukkig wist Cindy me al snel te overtuigen dat dat echt alleen in de bergen zelf is.Een dag later komt er een man binnen op het kantoor met heel veel praatjes. Vol trots begint hij te vertellen dat hij een jaar geleden is aangevallen door een beer in zijn eigen tuin maar het op het nippertje heeft overleefd. Ja ja, alleen in de bergen zeggen ze dan…
Afgelopen woensdag lag de krant op de mat, met de kop ‘’The bears are back in town’’. Oftewel, ze zijn wakker uit hun winterslaap en zijn op zoek naar eten bij mensen. Een vriendelijk verzoek van de stad om je afval binnen te bewaren. Gelukkig legt Susan, de vrouw die boven mij woont, al het afval gewoon in de tuin. Dat wordt liedjes zingen in de tuin, blijkbaar blijven ze daardoor weg. En als ik ga zingen al helemaal.
Omdat ik ’s avonds in het donker na het kickboksen door de tuin naar het huis moest lopen, ging ik toch maar even vragen of ze het afval niet in de schuur kon bewaren..
‘’Susan, ik zou het eigenlijk wel fijn vinden als het afval naar binnen kan.’’
‘’Ja, ik zal even kijken’’
‘’Hoe zit het eigenlijk met de spinnen hier in huis?’’
‘’Oh die zitten hier niet’’
‘’Oh gelukkig, kleintjes zijn oké, maar grote spinnen zijn niet mijn beste vriend.’’
Ze had natuurlijk al lang door wat voor schijtluis ik ben, dus ze begon heel hard te lachen.
‘’Zal ik je eens iets grappigs vertellen’’
‘’Uhm ik weet eigenlijk niet of ik dit wel wil weten.’’
‘’Ik heb spinnenvallen in je kamer verstopt, zodat je ze niet zo snel in je bed tegen komt.’’
Daar gaat mijn nachtrust…
Mijn kickboks carièrre heeft een tijdelijke stop, want ik ben weer stuntpiloot aan het spelen. Voor ik de High kick probeerde zei mijn trainster nog: ‘’Dit is iets wat tweedejaars leren’’. En voor ik het wist lag ik plat op de vloer. Een flinke smak gemaakt op mijn rug, heup en schouder. Het ging wel oké naderhand, alleen mijn schouder niet zo helaas.
Toch maar een bezoekje gebracht aan het ziekenhuis voor een check. Zodra ze ook maar doorhebben dat je buitenlands bent, krijg je te horen: ‘’1000 dollar alstublieft.’’ Voor dat geld kan ik nog wel een paar dagen afwachten of het vanzelf beter wordt. Het weekend kom ik wel door met een lading pijnstillers. Voorlopig sta ik bekend als de Nederlandse student met veel pech en een mitella hier in Salmon Arm.
Toen ik terug kwam van het ziekenhuis vroeg mijn stagebegeleider, Cindy, voor het voor het eerst aan mij of het misschien niet beter was om gewoon terug naar Nederland te gaan. Maar als ik dan op een dag als vandaag om me heen kijk en geniet, weet ik gewoon dat ik er voor moet gaan en hier nog lang niet klaar ben!
-
29 Maart 2015 - 08:57
Opa En Cockey,:
Dag lieve, dappere Didi,
We zaten al te wachten op je blog.
Toch beren op je pad gekomen.......maar niets wat je tegen houdt om vol te houden.
Heel knap en dapper.
Hopelijk valt het met je schouder mee.
Zing maar vaak in die tuin van jullie: laat die beren maar schrikken!!!!!!! (Misschien die spinnen ook wel)
Knuffel van opa en Cockey -
29 Maart 2015 - 13:08
Veerle:
Lieve Didi,
Wat een verhaal zeg!
Vind het super dapper van je, dat je doorzet ondanks de tegenslagen.
Sterkte met je schouder.
Liefs en dikke knuffel xx Veerle
-
30 Maart 2015 - 06:36
Odette :
Hoi Didi. Meid je moet super trots zijn dat je dit avond uur mag beleven. Je leert er zoveel van over je zelf. Gewoon genieten en elk probleem op je weg is een uitdagingen. Lekker blijven. Groetjes
-
30 Maart 2015 - 21:42
Pascal:
-
01 April 2015 - 16:19
Pascal:
Hey Didi,...
Mijn vorige reactie is kennelijk niet doorgekomen. Nog maar eens proberen...
Lalala,... Ik zag twee beren broodjes smeren,
Ohh,.. het was een wonder. Lalala,...
Hihi, wat een mooi verhaal weer. Beren in de tuin. Lijkt me schattig zo'n knuffeldier.
En wat moet ik me in vredesnaam voorstellen bij de spinnenvallen van de buurvrouw?!
Laat je sowieso niet gek maken! En kom zeker voor een beer of spin niet naar huis.
Hier lopen de laatste tijd wolven rond, aldus de media in Nederland. Dus,...
Tof dat je eerste evenement goed verlopen is. Lijkt me leuk om op die manier de locals en hun muziek te leren kennen. Op naar het grote evenement! Beetje jammer van die gammele collega's.
Grappig van die "bring your own BBQ". Ach, "here we go Dutch", en splitten de rekening in een restaurant...
Gevallen bij een High Kick,... Nu moet ik denken aan die boksfilm; Million Dollar Baby, en zie jou staan in de ring met hoofdbescherming en bitje. Woaw! Stoertje! Hopelijk gaat het snel beter met die schouder van je. Vooralsnog ben je geen watje!
Voorlopig nog maar geen handdoek in de ring gooien van dit Canadese avontuur, want ik geniet te veel van je verhalen. Op naar meer!
Groet en kus uit Ulvenhout,
Pascal
-
17 April 2015 - 09:37
Yvonne Huizen:
Heej Didi,
Nou eindelijk eens tijd om jou hier een berichtje te sturen.
Leuk allemaal om te lezen wat je meemaakt, het is nogal wat, maar vind
het zo dapper van je dat je doorzet toppie!!!
Sterkte met je schouder!!!
Liefs van mij, maar ook van René, Valerie en Jeroen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
