IK HEB EEN BEER GEZIEN!

Gisteren had ik wekelijkse staff vergadering op stage, toen iemand even tussen neus en lippen door zei dat het festival over 9 weken plaats vind. Dat betekend dat ik over 10 weken naar huis ga.Wow wat vliegt de tijd! En ik had niet verwacht dat ik dat hier ooit zou zeggen. Time flies when you’re having fun.

Om mijn titel even verder uit te leggen. Ja ik heb beren gezien, in het wild! De eerste was op weg van Whistler naar Salmon Arm. Langs de snel weg liep een moeder beer met twee jonkies. Gelukkig konden we makkelijk langs de kant stil staan om ze beter te bekijken. Kleine huppelende beertje, ze zagen er zo schattig uit, dat ik spontaan mijn angst voor beren was vergeten. Best leuk, zo’n klein beertje in de tuin.

Later ben ik naar een BC Wild Life park geweest, waar dieren uit de omgeving worden opgevangen. Daar waren ook 2 grizzly’s. Toen ik in de rocky mountains was, zat er een beer aan de kant van de weg bloemen te eten. En alsof dat nog niet genoeg beren waren, kwam ik er ook één tegen op Mount Revelstoke. Een klein beertje, niks vermoedend de weg overgestoken. Klein detail, het was een hikersgebied. Dus ik kan vanaf nu vol trots zeggen dat ik één keer in mijn leven een Bear Report heb ingevuld. Omdat het niet te bedoeling was dat er beren zaten in dat gebied, heb ik alle informatie doorgegeven bij de gate en gaan rangers op zoek naar de beer. Oké, misschien toch geen beertje in tuin.

Het is alweer een tijd geleden dat ik heb geschreven, dus ik zal bij het begin beginnen. Op 14 mei was het tijd voor roadtrip! Samen met Tori ben ik naar Vancouver gereden. De volgende ochtend zijn we door gereden naar de grens van de USA waar we vervolgens twee dagen in Seattle hebben doorgebracht. Om voor de echte American experience te gaan, sliepen we in een motel. Nooit meer!Midden in de nacht werd ik wakker van het geluid van iemand die buiten bij het ijsmachine onwijs veel ijs aan het halen was. Ik begon me af te vragen wat er zoveel ijs nodig had om gekoeld te worden, in een motel. Klein detail, de avond ervoor werd iedereen gevraagd of we een meisje hadden gezien. Ze was voor het laatst bij ons motel gezien. Ik denk dat ik teveel horror films heb gezien.

Verder hebben we in Seattle vooral de toeristische dingen bezocht. Ik wilde heel erg graag de gumwall zien. Het ziet er onwijs vet uit, al die kauwgoms in een tunnel, al die kleurtjes. Ik moet wel toegeven dat ik, met een lichte vorm van smetvrees, het ook wel heel erg smerig vond. De lucht alleen al en dan je schoenen die blijven plakken aan de stenen omdat er natuurlijk ook genoeg op de grond geplakt zijn.

Ook Pike Place market kon niet missen. Bijna iedereen kent dat filmpje wel van die visboer die met zijn vis naar klanten goed, waardoor ze aan onwijs goede marketing doen? Precies die visboer zit in Seattle. En dat moest ik natuurlijk even in het echt zien. Het is nu vooral heel toeristisch geworden en er komen nog weinig mensen op echt vis te kopen. Daarnaast is het goed te merken dat Starbucks is opgericht in Seattle. Niet alleen stond er een mega voor de eerste starbacks ooit, maar op iedere hoek van de straat was er wel eentje te vinden. Verder vond ik het vooral een stad waar veel gekkies mee lopen en waar ik me ’s avonds al helemaal niet veilig voelde op straat. Seattle, leuk om gezien te hebben, maar hij komt niet mijn lijstje van leukste steden die ik heb gezien. Ik moet wel eerlijk zeggen, ik heb daar wel het beste ontbijt ever heb gegeten. Maar dat kan ook niet anders wanneer je naar The International House of Pancakes gaat.

De volgende dag reden we weer terug naar Vancouver, waar ik ‘’gewoon even’’ de grens over wilden. Daar dachten ze bij de border iets anders over. Na een hele lange ondervraging, testen, telefoontjes en vooral heel lang wachten besloten ze me toch maar opnieuw Canada binnen te laten. Ik zal eerlijk toegeven, mijn hartslag is nog nooit zo hoog geweest. Gelukkig heb ik dus nog 2 dagen in Vancouver kunnen genieten. Ik heb vooral veel geshopt, ik was spontaan even vergeten dat alles ook weer terug naar Nederland moest in één koffer. Ook heb ik rondgekeken op de universiteit UBC. Ik zou willen dat ze zulke scholen in Nederland hadden. Het is als een soort dorp in een stad, ze hebben hun eigen cafés en winkels. Het was zo gaaf, er staat weer een nieuwe droom op mijn lijstje. En ik hou nu alleen nog maar meer van deze stad. De mensen, de vriendelijkheid, alles wat er te zien en te doen is… Ik wil nog een keer!

Gelukkig kon dat ook al snel weer. Want een week later was het eindelijk zo ver! Na een dag door Vancouver banjeren en wachten op het vliegveld, kon ik eindelijk papa, mama en kaya weer een knuffel geven. Ik heb reisleidster mogen spelen voor 2 weken en ze alle mooie plekjes van Vancouver laten zien. Olympic village, lynn canyon park, Capilano park met de suspension bridge, de threewalks en de cliffwalks (ik heb mijn hoogtevrees wel overwonnen). Ook het lighthouse park met het uitzicht over de oceaan, stanleypark, downtown, gastown, granville island en broadway heb ik kunnen laten zien. Ik denk dat ik nog uren door kan vertellen over Vancouver, maar ik zal ook iets over de rest vertellen!

Op zondag zijn we via Whistler terug naar Salmon Arm gereden. Dat liep wel iets anders dan gepland. De weg naar Whistler was onwijs mooi, maar in Whistler zelf was voor ons weinig te doen. Het is meer een plaats om een paar dagen te verblijven om te snowboarden of lange hikes te maken. Toen we verder reden, werden we snel geconfronteerd met de Canadese cultuur. Er waren een auto en twee fietsers de berg afgereden waardoor de weg voor minstens de komende 12 uur was afgesloten. In Nederland zou je dan een andere afslag nemen of binnen door rijden. In Canada moet je 4 uur terug rijden naar Vancouver om vervolgens vanaf daar een andere route naar huis te nemen. Omdat er vanuit Vancouver maar 2 mogelijkheden zijn om in Salmon Arm te komen. Een soort rimboe taferelen.

De dagen daarna hebben we het BC Wild life park in Kamloops bezocht en hebben ze de vroegere huizen/hutten gezien. Daarnaast heb ik eindelijk de Margarett falls gezien, een hele mooie waterval vrij dicht bij mij in de buurt. Het lijkt wel een stukje efteling.

Eindelijk was het zover, we zijn de Rocky Mountains in geweest. In één woord: WAUW!!!!!! Het is echt zo ongelofelijk mooi, de bergen en natuur. Voor ik naar Canada vertrok was ik geen natuur liefhebber, maar dat is toch wel veranderd. Lake Louise stond op mijn bucketlist, en het was echt de moeite waard. Het water is zo mooi blauw, doordat er een stofje van rotsen afkomt dat in het water alles wat blauw is weerspiegelt. Daarna hebben we ook Lake Moraine bezocht, wat minstens zo mooi is en gelukkig een stuk minder toeristisch. Geluncht hebben we bij de Numa Falls, waar ook weer mooi blauw water is. Ik kan deze plekken echt uren doorbrengen. Wat een heerlijke dagen waren dit, ik hoop nog een keer terug te kunnen! Het was heel fijn dat er familie was, om even wat bekende om je heen te hebben en Nederlands te spreken. Dank je wel!

Nu mijn familie weer weg is, is het tijd om weer verder te knallen. Het festival dit jaar is een do or die. Wat betekend, als het dit jaar niet werkt, komt er geen vervolg meer. Het is de 23ste editie dus dat zou zonde zijn. Dus de komende weken ga ik alles op alles zetten om dit festival te laten slagen en vol trots terug te komen!

Liefs