Je moet zelf de slingers ophangen

Het is alweer een tijdje geleden dat ik heb geschreven, dus ik vond het tijd worden om jullie over mijn mooie ervaringen te vertellen.

Het paasweekend, wat eigenlijk een weekendje Vancouver zou moeten worden, ben ik heel goed door gekomen. Omdat de persoon met wie ik zou gaan, een begrafenis had en ik amper vooruit kwam vanwege mijn blessure heb ik de plannen helemaal omgegooid.
Omdat de mensen hier zo gastvrij zijn, werd ik gelijk voor etentjes uitgenodigd, zelfs door de Oma van Tori zo onwijs lief!
Je ergens meer welkom voelen dan hier, ik denk dat dat niet bestaat.

De maandag met Pasen heb ik een ongelofelijk mooie dagtrip gemaakt, weliswaar met als doel om te shoppen.
Op ongeveer 2 uurtjes rijden van hier ligt Kelowna, ook de enige echte stad in de buurt. Maar na die maanden was ik wel weer eens toe aan lekker shoppen dus ben ik daar met Tori heen gereden.
De weg er naar toe was zo onwijs mooi, langs het heldere water, door de bergen, afgronden en enge bergweggetjes.
We kwamen ook Big Horn Sheeps tegen. Met mijn enthousiasme stond ik al met één been buiten de auto toen ik vriendelijk werd verzocht om binnen te blijven. Ze zijn blijkbaar toch iets gevaarlijker dan ik dacht.

In de tussentijd ben ik weer hersteld van mijn blessure en kan ik me weer lekker focussen op het boksen.

Ook mijn stage gaat goed, ook al is het raar om met maar twee mensen op een kantoor te zien om een groot festival te organiseren. Mijn eerste beoordeling was één en al positief dus ik ga gewoon vrolijk verder.
Het fijne aan deze stage is dat ze echt luisteren naar je ideëen, je krijgt het gevoel dat je echt gewaardeerd wordt en je wat voor ze betekend.
Een grappig feitje hier is wel, dat je op festival alleen in de Beergardens mag drinken. Verandert mijn festivaldroombeeld toch wel: dansen in de zon met een biertje. Dat zit er hier niet in.

Afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zo ver, een weekendtrip naar Vancouver. Om 01:30 zou ik vertrekken met de bus naar Vancouver. s' Avonds voor vertrek stuurde ik nog een berichtje naar Danielle, of ik niet toch thuis moest blijven, zo zenuwachtig was ik. Ik bedacht me ineens, wat heb ik nu weer bedacht??? Het was tenslotte de eerste keer dat ik echt alleen op reis ging.

Maar dat gevoel veranderde al snel. Toen ik eenmaal een busreis van 7 uur verder, een sneeuwstorm en een gearresteerde man verder was, kon ik eindelijk genieten van het mooie Vancouver.
Ik had veel verwacht, maar het is toch altijd anders.
Ten eerste, heeeeel veel regen. Maar dat maakte me niet meer uit.
Op vrijdag heb ik de dag doorgebracht op Granville Island. Een heel typisch eiland met een leuke indoor markt, leuke kunst en een gezellige sfeer. Ook hier drong de positiviteit weer door. Overal heb je industrie, maar op dit eiland hebben ze door betonnen cilo's te beschilderen als kleurrijke mannetjes, het eiland een heel ander gezicht gegeven.

Tijdens deze tour heb ik gelijk leuke meiden ontmoet waar ik 's avonds een hapje mee ben gaan eten. En daarna, EINDELIJK, kon ik weer eens op stap. We hebben een leuke pubclub opgezocht in Guesttown en daar hebben we wat dansjes kunnen maken.

De volgende ochtend, ondanks de lichtelijke kater, toch weer vroeg op pad gegaan. Er stond namelijk een flinke hike van een aantal uurtjes op de planning in Lynn Canyon Park in Noord Vancouver.
Het is een heel gaaf park, met bruggen, watervallen en stromende beekjes. Het was een flinke klim, maar meer dan waard. Wat je kunt zien aan de foto's die ik op facebook heb geplaats.
Die middag was Vancouver al blauw gekleurd door alle supports die door de stad liepen. Die avond was namelijk de belangrijke ijshockeywedstrijd vancouver-calgary die Vancouver helaas heeft verloren.
Daarna weer op stap, nu kon het namelijk nog.
Een bar, waar je wel 100 verschillende smaken Hot Wings kon bestellen, waar 2 van de gekkies waar we mee waren de Hot Wings challange aangingen (18 extreem hete wings eten in 30 minuten zonder drinken, waarvoor ze zelfs een contract hebben moeten ondertekenen).

Daarna werd me weer duidelijk dat ik de komende maanden niet zal kunnen stappen op lekkere dance muziek, maar moet wennen aan de R&B die overal gedraaid wordt. Terwijl ik me vrij underdresses voelde in mijn t-shirtje en sneakers en ik het gevoel dat ik in Jersey Shore was beland.

De volgende dag samen met een meisje dat ik had ontmoet, downtown verkend. Langs het water gelopen, zeehonden gespot en genoten van een heel klein beetje zon.
De tijd vloog, ik moest helaas weer aan mijn busreis terug naar Salmon Arm beginnen. Die ik gelukkig niet alleen heb gemaakt, maar met een jongen uit Nieuw Zeeland die ik had ontmoet. Maar Vancouver, ik kom zeker terug!!!

Na al die toffe mensen die ik ontmoet heb dit weekend, van over de hele wereld met allemaal verschillende doelen, zit ik met mijn hoofd alweer bij mijn volgende reis en bestemming.
Never stop dreaming